Moscow

We rijden nog steeds tussen bossen, om de zoveel kilometer hebben lokale jagers hun stalletjes met dierenpelsen opgesteld. Af en toe staat er ook een opgezet dier tussen. We zien een opgezette wolf en zelfs een opgezette kleine bruine beer. Op een uur rijden van Moscow verandert de omgeving plots en voelt het opeens wat stedelijker aan. De oude Russissche huisjes die je af en toe langs de weg ziet zijn verdwenen en in de plaats zijn iets meer moderne gebouwen gekomen. Met de minuut worden de wegen breder en de gebouwen groter. Gezien de grootte van Moscow duurt het nog een hele tijd voor we het stadscentrum binnenrijden waarop de gps staat ingesteld. Wat een super-gps, bespaart ons alle stress om het drukke Moscow in te rijden, het is druk maar we bollen op ons gemak de stad binnen en het Kremlin voorbij en gaan op zoek naar een goei plekske om te parkeren en te overnachten. Achter het Kremlin vinden we een goed plekje tussen allemaal dure wagens, niet TE druk, naast een park, omringd door veiligheidscamera's van een kantoorgebouw,...

13 miljoen mensen wonen er in deze stad, 13% van de Russische bevolking. De voorbije jaren zijn er in Rusland 6000 dorpen volledig leeggelopen omdat er zoveel naar Moscow en het buitenland wordt gemigreerd. Op een paar uur tijd zijn we verhuisd van een regio waar amper een mens woont naar een immense stad met statige gebouwen, van éénvaks banen met wat camions en oude lada's naar vijfvaksbanen volgepakt met de duurste wagens.

We weten nog niet hoelang we in Moscow blijven maar het blijkt uiteindelijk zo'n mooie, leuke stad te zijn waar zoveel te doen is dat we vier nachten op de parking niet ver van het Kremlin slapen. Na twee dagen rondstappen in deze stad (de metro is er zalig maar stations liggen toch ver van elkaar) voelden we het al goed in ons benen (ik vooral mijn schenen, Annelies vooral haar kuiten, raar ni?), maar we gingen door. Er valt veel te vertellen over wat we allemaal in Moscow hebben gedaan maar we zullen het houden bij de hoogtepunten.

Eén van de hoogtepunten was het zoeken van de Tourist Office. Peilen waren er maar geen TO te zien. Adres gecheckt, hmm... geen TO. Uiteindelijk bleken ze deze te hebben opgedoekt. Een kaart van Moscow? Niet in de souvenirshop, niet in de metro, niet in de winkels... De derde dag hebben we een kaart gevonden bij een arm vrouwke die een paar oude kaarten verkocht op't straat.

Uiteraard hebben we het Rode Plein en alles er rond zoals Saint Basil's Church (met die Disney torentjes) gezien. Er heerst een algemene gezelligheid met soms licht Disney gehalte in Moscow door de statige en mooie gebouwen, alles is heel proper en niet zo gejaagd voor een stad. Voor een of andere reden spuiten ze de straten daar ook af en toe nat.

Bolshoi theater wilden we toch eens proberen. Ge hebt daar dan 1 ticketbalie, zo'n klein raamke waar ge u in moet bukken en informatie over de voorstellingen moet uit sleuren. Ma echt, uiteindelijk wel vriendelijk op een manier, maar meer info geven dan wat je vraagt zat er toch ni in. Dus na twintig vragen, goedkope tickets gekocht voor de opera Traviata. Een verhaal dat lijkt op de Moulin Rouge. Voor mij (Germen) was het de tweede keer maar mijn mond viel toch weer open toen we het theater binnenkwamen. Prachtig! En prachtige opera!! Hoewel wij lichtjes uit de toon vielen tussen alle gasten in pak, das en galajurken zijn we tijdens de pauze toch het ganse theater door gelopen om goe wa rond te kijken.

De parken, waaronder Gorki Park (van het liedje van The Eagles) zo mooi en trendy, veel kunst, gallerijkes, barrekes, fonteinen,... echt wel leuk om in rond te hangen, door te wandelen, te picknicken, een reisverslag te schrijven,...

Ah, we hadden gelezen dat je in het Moscow Tchaikowski Conservatorium wel eens een gratis concertje kon meepikken. Na wat zoeken stappen we daar binnen in een grote ronde inkomhal en ineens lijkt het of er allemaal bolletjes uit mij rugzak vallen. Ik stop en draai om, niets te zien behalve Annelies die ook verbaast kijkt. Amai, zotte echo hal was dat. Elke voetstap gaf zo'n echo dat het leek of er een pingpongballetje op de grond bleef botsen. Daar hebben dan toch nog een goei vijf minuten met de echo's van onze geluiden gespeeld. Twee dagen later kwamen we terug voor een fijn namiddag piano concert (Chopin en Liszt).

Vrijdag was het dan een nationale feestdag in Rusland - Russian Pride - het was ineens veel rustiger in de stad, vooral qua verkeer dan. Aan het rode plein stonden dan weer ineens ellenlange rijen toeristen aan te schuiven. Op de hoek van bijna elke straat stond er iemand Russische vlagjes en lintjes uit te delen. Op een pleintje werd best wel lekker bier getapt aan 1€80 voor een halve liter. Een paar gasten die daar met hun zelf gekochte flessen bier zaten, werden door drie agenten vriendelijk verzocht om de flessen weg te gooien of op te krassen. En ja, ook de Russische Zaperos waren aanwezig, in dan wel een enkel mannen formatie maar toch bijna zo goed. Hmmm, zon, pintjes, live muziek. Toen de zon achter de gebouwen viel hebben we nog een rhythm&blues bar gedaan en terug naar huis gewandeld. Onderweg naar huis stond de brug met uitzicht vol met auto's langs de kant en een massa volk, wachtend op het grote vuurwerk dat nooit is gekomen.

Oh ja, gezien er vraag was naar de registratie van ons Visa. Dag 1 in Moscow zijn we naar een kantoor gegaan waar dit zou moeten gebeuren. De vrouw achter de balie sprak geen Engels, maar met behulp van een tolk in de buurt kregen we te horen dat we ons niet konden registreren. "De 17de kan je je pas registreren." "Ja maar, aan de grens staat dat je je binnen de drie dagen moet registreren..." "Nee, nee, dat is niet nodig. Ga je de 17de maar registreren in de stad waar je op dat moment bent." Normaal gezien kan je je laten registreren in het hotel waar je verblijft maar we zijn nog niet echt toe aan een hotel. De laatste dag zijn we nog in een gezellig hostel gaan vragen of ze ons konden registreren maar daar hadden ze precies geen zin in en we werden doorverwezen naar een ander hostel, waar wij dan weer geen zin in hadden. Dus we laten het voorlopig maar zo.

Voila, we hebben Moscow gezien, geroken, gehoord, geproefd, gevoeld en beleefd en we hebben stilaan nood aan een douche...